Zaterdagmiddag, ik zit met een vriendin heerlijk relaxed in het zonnetje op een terras bij een mooie Borg in Slochteren. Wij genieten van de overheerlijke koffie met gebak en doen aan mensjes kijken, ik kan me op dit moment niets leukers bedenken.
Plots zie ik vanuit mijn ooghoeken een oude grijze man, hij loopt naast zijn fiets. Hij trekt direct mijn aandacht en de fiets ook, wat is dat voor een fiets?
Nieuwsgierig als ik ben wil ik van die fiets een foto maken. Mijn vriendin begint te lachen en zegt ‘joh doe eens normaal, pff een foto van een fiets.’ Ik wimpel haar bezwaren weg omdat ik al gezien had dat het een heel bijzonder exemplaar is. Ik wil er echt het mijne van weten. Dus loop ik, mijn vriendin even achterlatend het terras af naar de man en zijn niet alledaagse fiets.
 |
Ik spreek hem aan ‘Hallo meneer mag ik u iets vragen?’ ‘Natuurlijk vrouwtje, jij altijd’ grapt hij. ‘Mag ik misschien een foto van uw fiets maken?’ De man begint helemaal te stralen. ‘Dat mag jij zeker, wat leuk dat je dat vraagt’ antwoordt hij. Hij zet de fiets omzichtig tegen de brugleuning. Zo trots als een pauw zegt hij ‘Ga je gang dame.’
Hier word ik toch zo blij van! Met mijn IPhone ga ik snel aan de slag om mooie foto’s te maken van de wel zeer bijzondere fiets. Een grote ouderwetse lamp aan het stuur trekt mijn aandacht.’ Ja dat is een mooi hè!’ zegt de man vol trots en hij vertelt mij het verhaal van dit prachtige oude stalen ros.
‘Deze fiets is van 1901, het kinderzitje van een latere tijd zo rond 1915 en deze Carbidlamp stamt uit 1904.’ Ik ben stomverbaasd, deze fiets is meer dan honderd jaar oud. ‘Die ziet er goed uit voor zijn leeftijd,’ zeg ik vol van bewondering. ‘Jazeker wel, ik ben er ook héel zuinig op’ zegt de man met een lach van oor tot oor. ‘Ik fiets nog elke dag op dat ding. En zie je die lamp daar aan het stuur, daar deed men vroeger carbid in.
vermeldingsbron
nl.wikipedia.org › wiki › Carbidlamp
In een carbidlamp zit een waterreservoir waaruit, na een nauwkeurige en lastige afstelling, water op het carbid druppelt en ethyn (acetyleen) ontstaat.
‘En als de lamp leeg was onderweg, dan piste ik in de lamp, door de mix van gassen ging de lamp dan weer branden.’
Ik moest lachen en hoor het verhaal verbaast aan.
‘En in dat mandje dame,’ wat denk je dat de dames daar vroeger in bewaarden?’
‘Geen idee meneer, misschien hun boterhammen, flesjes water of misschien wel de boodschappen?’ Schalks keek hij mij aan. ‘Welnee’ zei hij ‘daar bewaarden ze vroeger hun stondenverband in. ‘Het doekje voor het bloeden.’ Ik moet heel stom hebben gekeken, want van het woord ‘stondenverband’ had ik nog nooit gehoord. ‘Wat bedoelt u meneer’ vroeg ik. ‘Maandverband bedoel ik’ zei hij van die grote badstof lappen met een gat erin.’ Ik moet met een vraagteken op mijn voorhoofd gestaan hebben want plotseling zei de man ‘Ach dat kan jij ook nooit weten, jij bent daar immers veel te jong voor.’ Nou…’ik kan ze nog vaag herinneren van mijn schoonmoeder’ gaf ik als weerwoord. ‘Dan was zij vast een hele oude dame was zijn antwoord. Inderdaad, dat was ze.
Ik kreeg een prachtig verhaal over die fiets te horen, de man fietste elke dag 20 km op die fiets en niemand keek er eigenlijk van op. Ik was de eerste die ernaar vroeg. Hij vond het wel leuk en begon te vertellen dat hij nog wel 40 van dit soort fietsen had staan en allemaal in topconditie. Het is mijn hobby. ‘We hebben een Club en gaan om de zoveel tijd met z'n allen fietsen geheel in stijl qua kleding uit de tijd van de fiets.
‘Oh ja, dan ik heb ook nog 80 motoren staan van voor de oorlog helemaal puntje gaaf die allemaal nog rijden.’
‘Zooohh, dan heeft u vast een hele grote schuur zeg ik verbaasd.’
‘Een flinke Schuur... zeg maar waar ook nog eens 40 auto's staan, allemaal van ver voor de oorlog. Ik ben er elke dag mee bezig. ‘Wat doet u daar allemaal mee’ vraag ik nieuwsgierig. ‘Poetsen en opknappen en dan gaat u ze daarna zeker verkopen?’
‘Ben je mal, nee hoor ik heb het spul alleen maar voor de heb! Helaas heb ik geen opvolger of iemand aan wie ik het kan nalaten wanneer ik er niet meer ben, gaat die zooi naar het oud ijzer.’
‘Oud ijzer…??? In mijn hoofd zie ik dollartekens, die man kan schathemeltje rijk worden!
'Mijn vrouw wordt er gek van, zij ziet mij haast nooit. Ik breng al tijd in de garage door, daar ben ik te vinden. Als je een keer zin hebt, kom dan maar eens kijken naar mijn verzameling. Ik woon hier op t’ dorp, vraag maar naar die ‘ouwe fiets’ iedereen weet wie ik ben. Ik maak nog een foto van de fiets waarop het kinderzitje ook goed te zien is.
Hij wil er nog iets over kwijt. ‘Puur ijzer en niet echt comfortabel en zeker ook niet veilig te noemen hoor!’
Hij vindt het fijn dat ik ernaar vraag en belangstelling toon. ‘Het valt nooit eens iemand op, niemand vraagt ernaar en niemand heeft er eens een foto van gemaakt.’ Ik vind dat leuk dame dat u dat wel doet. Hij klimt op zijn fiets steekt zijn hand op geeft een vette knipoog en zegt ‘U bent een mooie dame Bedankt voor je aandacht. ‘En ie kumt moar ene keer kieken’ zegt hij op z’n Gronings.
Graag gedaan meneer. Het was fijn om iets van deze fiets te weten te komen roep ik hem na.
Ik ga weer bij mijn vriendin aan tafel zitten, hoofdschuddend kijkt ze me aan, ‘wat moet je toch met die ouwe kerel en wat moet je met zo'n oude fiets stuk oud ijzer?’ 'Tja... zeg ik er zit een verhaal achter deze fiets uit 1900. Deze heeft twee wereldoorlogen doorstaan, vast ook wel eens in Zwolle geweest tijdens eens van die oorlogen. Als die fiets kon praten? waren we nog uren zoet geweest.'
‘Ja tuurlijk, zegt mijn vriendin, op een oude fiets moet je het tenslotte leren hè…
J©sephientje
Schitterend weer
BeantwoordenVerwijderen