Doorgaan naar hoofdcontent

Gestruikeld over een driewieler.

Neeeeee....Niet voor mezelf natuurlijk, ik heb een retro E bike met twee accu’s, maar voor een van mijn lieve vriendinnen die helemaal gek van fietsen is en alles wat daarmee te maken heeft.
Een hele poos geleden was ik Amsterdam en daar vond ik voor haar een mini fietsje bedoeld voor de toerist. Helemaal leuk met een yuppen kist voorop en een bos tulpen erin.
Zij was er totaal verrukt van toen zij hem uit de
(Hollandser kan het niet) delfts blauwe verpakking rukte.
‘Oh Jo wat is ie leuk! Wat gaaf! Wat een snoeppie! Haar geluk kon niet op en haar dag niet meer stuk.
Sinds die tijd heb ik iets met mijn linkeroog, waar ik vanuit op jacht ben naar leuke gekke en originele minifietsjes.
Poosje (na die eerste poos geleden) kom ik in een rommelige en stoffige rondloper terecht. Een soort ‘Malle Pietje’ keet, waar ik A mijn kont niet goed kon keren en B haast geen stap durfde te zetten vanwege de nauwe gangpaden en het overdadig opgestapelde serviesgoed. 
Dat werd een dikke tien minuten voorzichtig laveren voordat ik beethad.
En ja hoor! (vanuit mijn linkerooghoek gespot) stond op een oude houten plantentafel een hele collectie mini fietsjes waar ik opeens heel hebberig van werd. Dus op mijn beurt, riep ik in de verder lege zaak, ‘oh wat een plaatjes, wat een leukkies’ wat een aanwinst voor de prijzenkast van mijn vriendin.
Het budget liet niet toe dat ik ze allemaal in één keer kocht, dus werd het de allerbeste keuze maken uit de vele stalen rossen die daar stonden. Dat duurde even want ik wilde mijn keuze weloverwogen maken, tenslotte kun je dat maar een keer doen, tenzij je jezelf echte toe-eigent vanuit de buiten fietsenstalling vlakbij het station. Maar dat mag natuurlijk niet. Da’s niet netjes. Likkebaardend stond ik voor de verleidelijke uitstalling. Na veel dralen koos ik zorgvuldig een mooi fietsje uit, rekening houdend met de smaak van mijn vriendin.
En neen, de stoffige kringloper-meneer had geen papiertje om het kleinood feestelijk te maken, dus zocht ik mijn heil op de bloemen inpaktafel bij een grootgrutter even verderop. Daar kon ik het ding voorzien van een mooi papieren jasje met een strik erom.
Ook hier kreeg vriendin tijdens het uitpakken van t ’cadeautje tranen van vreugde in haar ogen en waren de complimenteuze kreten niet van de lucht. Met twee dikke zoenen op beide wangen was mijn missie helemaal geslaagd. Daarna gingen wij aan de wijn om het te vieren.
Nu wil het, dat deze leuke rommelwinkel van eigenaar gewisseld is. Ik had al een aantal keren gekeken en steeds de deksel op mijn neus gekregen, want de deur was toe en bleef dicht. Dus… wat schetst mijn verbazing? Vanochtend was de deur open en zaten er zowaar twee heren aan een grote tafel aan een bakkie koffie. Hoera dacht ik nog, nu kan ik eindelijk mijn slag slaan! 
‘Goedemorgen heren’ begin ik blijmoedig. Zijn jullie eindelijk een keer open? Dat is fijn,’ Waarop de meest gezette van de twee zegt 'wij zijn altijd om tien uur geopend, altijd! dikt de ander aan!’ ‘Niet dus’ zeg ik bijdehand, ‘ik ben al een aantal keren geweest na tienen en aldoor was de tent dicht.
‘Ik ben hier namelijk eerder geweest en heb toen een miniatuur fietsje gekocht en nu heb ik gespaard en wil ik er nog een kopen’ antwoord ik met rappe tong. En vraag meteen’ heeft u nog mini fietsjes te koop?’
Dan moet je bij ome Kees zijn die weet hier meer van, wij drinken koffie.’ ‘Keessss, ken je effe kommen? Er is een dame hier die vraagt naar kleine fietsies?
Uit het keukentje komt ‘ meneer Kees’ en zegt, ‘Ja nu weet ik het weer, u heeft toen dat mini fietsje uit de collectie gekocht’ Nou? (denk ik op dat moment), ik heb kennelijk weer eens een zwaar verpletterende indruk achtergelaten? Dat die man dat nog weet? En voordat ik iets kan vragen zegt de man die ‘Kees heet. ‘Die hebben we niet meer. Uitverkocht helaas.'
‘Ohhh echt waar, dat is jammer.’
Ik had mijn vriendin zo graag blij willen maken met een nieuwe fiets, dit is echt sneu. Ik heb zelf een hele blije dag en daar wilde ik haar van mee laten genieten, maar ja wat niet gaat, dat gaat niet zeg ik hardop denkend en de twee koffieklanten denken mompelen hardop mee.
Opeens krijgt Kees kennelijk een Eureka moment hij kijkt er blij bij en zegt, wacht ff misschien heb ik toch wel een fietsje voor je en achter de toonbank pakt hij van een stoffige plank dit exemplaar waarover ik onmiddellijk struikel. 
Mijn hart maakt een sprongetje en ik roep meteen heel enthousiast’ meneer kees u bent een genie! Kunt u wel ff het stof eraf halen?’ Meneer Kees blaast het laagje stof de toko in en ik vraag wat dit grapje moet gaan kosten.
‘Eén euro,’ zegt de baas van het spul. ‘Oké verkocht’ ik kan mijn geluk niet op, dit is wel een heel apart exemplaar. Het voorwieltje draait door middel van de piepkleine trappertjes.
En achter op zijn piepkleine bagage dragertje zit een heuse puntenslijper. Geweldig, wie bedenkt zoiets? Geniaal.
Ik leg het geld op de toonbank en vraag of meneer kees er misschien een klein cadeaupapiertje bij kan leveren. Dat kan hij niet, maar het levert mij wel flink commentaar op van de twee koffie klanten, die hun neus even uit de koffiebekers halen en gezamenlijk roepen, ‘Welja nog ff Kees, straks vraagt ze ook nog of je het voor die prijs kan bezorgen. Kees wordt met de seconde blijer, want blij zijn werkt aanstekelijk en mijn dag kan op vele fronten al niet meer stuk.
En weer krijgt hij een lampje boven zijn hoofd, hij scharrelt wat onder de toonbank en tovert er een cadeau tasje bij. 
Met een grote glimlach schuift hij het kleinood uiterst voorzichtig in het schattige kleine papieren tasje.Hij begint er lol in te krijgen.
Aan de koffietafel kunnen ze er niet over uit, ik groet ze, bedank meneer Kees voor de service en verlaat het pand.
Dik tevreden stap ik op mijn retro E fiets, met mijn grote schat in de fietstas en fiets ik fiedefiedefiets regelrecht naar huis.
Mijn vriendin is helemaal in de wolken  met haar nieuwe aanwinst. En wanneer ik het verhaal erbij vertel hebben we allebei kramp in onze lachspieren. Mijn ‘petit Paleis’ wordt gevuld met vreugdekreten.
Niets leukers dan mensen gelukkig maken. Kleine moeite groot plezier

Was getekend:  J©sephientje  21-7-2020

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Een glimlach uit de hemel

Voor Ans & Co Een glimlach uit de hemel,     Afgelopen vrijdag in de stad gebeurde er allemaal weer bijzondere dingen. In Mokum en vooral in de Jordaan mijn geboortegrond is altijd iets te beleven. De tram was ontspoord, waardoor ik een aardig stuk moest lopen. In de eetgelegenheid was de munt voor de verse munt thee op, dus die werd tijdelijk van het menu geschrapt en ik stapte, flexibel als ik ben meteen over op verse gemberthee, ook lekker. De blower om mijn handen te drogen na het toiletbezoek weigerde dienst kortom het leek de hel wel zei ik om de feestvreugde te verhogen want als je geen humor en zelfspot meer hebt, dan is het leven niet meer leuk. Je moet het zelf maken. Dat probeer ik zoveel als in mijn vermogen ligt. Is het daarom dat ik zo af en toe wat speldenprikken uit de kosmos krijg en als toeschouwer in de meest leuke en bijzondere scenario’s terechtkom? Misschien wel, ik weet het waarachtig niet. Wat ik wel weet is, dat ...

Op een ouwe fiets...

Zaterdagmiddag, ik zit met een vriendin heerlijk relaxed in het zonnetje op een terras bij een mooie Borg in Slochteren. Wij genieten van de overheerlijke koffie met gebak en doen aan mensjes kijken, ik kan me op dit moment niets leukers bedenken. Plots zie ik vanuit mijn ooghoeken een oude grijze man, hij loopt naast zijn fiets. Hij trekt direct mijn aandacht en de fiets ook, wat is dat voor een fiets? Nieuwsgierig als ik ben wil ik van die fie ts een foto maken. Mijn vriendin begint te lachen en zegt ‘joh doe eens normaal, pff een foto van een fiets.’ Ik wimpel haar bezwaren weg omdat ik al gezien had dat het een heel bijzonder exemplaar is. Ik wil er echt het mijne van weten. Dus loop ik, mijn vriendin even achterlatend het terras af naar de man en zijn niet alledaagse fiets. Ik spreek hem aan ‘Hallo meneer mag ik u iets vragen?’ ‘Natuurlijk vrouwtje, jij altijd’ grapt hij. ‘Mag ik misschien een foto van uw fiets maken?’ De man begint helemaal te stralen. ‘Dat mag jij zeker, wat leu...