Josephientje 2019/2020

Ik kan geen woord meer uitbrengen. Wat ben ik blij met zulke lieve mensen om mij heen. Een facebook bevriende schrijver en auteur uit België heeft in overleg met mij een promo filmpje gemaakt van mijn boek. Hier wordt ik toch zo blij van Het is een prachtig filmpje geworden en de terugkoppelingen liegen er niet om.  Het wordt heel goed bekeken en ontvangen. De link naar het filmpje is deze:   https://youtu.be/A8Ax07JA_cQ Aanklikken en bekijken. Ben benieuwd wat mijn blog lezers hiervan vinden. Wat een gedenkwaardige zondag weer. Hier zit een heel stil mens.  was getekend: J©sephientje. 

Vandaag is een hele bijzondere dag, het is namelijk een van die dagen die, (overigens net als alle andere dagen) niet meer terug komen. Toch heeft deze dag iets heel speciaals, het zit in de datum. Vandaag is het namelijk 22-2-2020  Wat een bijzondere en mooie datum. 2 Staat voor samen. Voor een paar, voor een duo, voor tweetonig, voor twee armen, twee, benen, twee ogen, twee oren en het is vandaag ook een dag waarop hier de zon volop schijnt en het ook nog eens oorverdovend stil is. Ik gun mezelf geen tijd om breeduit in de zon te gaan zitten omdat ik met mijn administratie aan de gang moet en wat telefoontjes pleeg.  Dit is ook zo'n dag  waarop ik zomaar weer iemand gelukkig en blij mag maken en daar word ik dan weer zelf heel blij en gelukkig van, Dus ik doe mijn werkjes in de ochtend met veel plezier, gefluit en gezang.  Hoewel er buiten een felblauwe lucht is en een gul zonnetje schijnt, zit er een toon van koelte onder, tja het is dan ook pas februari.  Ik ben vandaa

Dora heeft tijdens haar kuiswerkzaamheden een merkwaardige schat gevonden  die ik u niet mag onthouden . In het heetst van de strijd tegen stof... zwaaide Dora iets te enthousiast over de stereotoren die haar huisje rijk is.  Die overigens nooit door haar wordt gebruikt, vanwege het feit dat zij haar muziek op haar laptopje draait, maar dit dus terzijde. Tijdens deze enthousiaste zwaai openen zich bijna gelijktijdig de twee klepjes van de toren waar je in de vorige eeuw cassettebandjes in stopte om muziek te luisteren. Zwaar uit de tijd dus, maar daarom niet minder leuk. Voor Dora was dit natuurlijk een  brok jeugdsentiment. Zij wierp een blik op de twee klepjes en kon natuurlijk niet nalaten er ook een steelse blik in te werpen. Wat zij daardoor in het vizier kreeg laat zich niet helemaal raden, want ze moest wel twee keer kijken wilde zij haar beide ogen kunnen geloven. ' T is niet waaaaaaarrrrrr riep zij luidt uit, hoe komt dat daar nou????' Nou heb ik in mijn schoonm

Vandaag heb ik een achterstevoren dag. Dat is zo'n dag waarop ik een soort van hints krijg om zo af en toe eens even stil te staan bij elke handeling die ik doe. Vanmorgen wist ik het al, toen ik wakker werd en de tijd op mijn ei-phoontje zag. De duisternis was nog niet helemaal weggetrokken ondanks dat het toch 8.00 uur aangaf en het tijd werd om op te staan. Ik stak mijn kop door de gordijnen en inderdaad een grijze lucht hing boven de vallei terwijl mijn zorgvuldig opgehangen was, hielll langzaam bezig was vochtiger te worden door een druilregen met van die hele fijne druppeltjes waar je heel nat van kunt worden in dit geval mijn wasjes dus. Dat was mijn eerste run. Ik sleepte als een beer heel voorzichtig eerst het staande wasrek mijn hol in en het hang rekje hing ik daarna evenzo voorzichtig over de badkamer deur.  Ziezo! Prettig geregeld. Dat was dat. fase 1 op de dinsdag is gelukt. Op naar fase twee want de was moet wel droog nietwaar. Vervolgens moet de kachel aan,

Er hangt een dikke mist over de vallei, je ziet de overkant niet meer en ook de dorpjes tegen de heuvels zijn ondergedompeld in dit mooie natuurverschijnsel waarin de wereld verstild lijkt. Tegen koffietijd is de mist meestal verdwenen en hebben wij hier een strakblauwe lucht met een Spaans lente temperatuurtje van zo'n 22 graden. Ik heb schrijfweek, wat zoveel wil zeggen, dat ik mij gedisciplineerd over de versjes voor mijn in het najaar uit te komen kinderboek 'de barones von habeniks' ga buigen, om te schrappen, te schaven en met woorden te goochelen net zolang tot ik tevreden ben en dan mag het naar de redactie. Wanneer ik in mijn  schrijfbubbel zit, heb ik geen oog en aandacht voor mijn omgeving. En sluit ik mij soms even helemaal af. Dat is kennelijk nodig om tot het gewenste resultaat te komen. Ik vind het heerlijk en geniet. Er zijn momenten dat ik ook een soort van mist in mijn hoofd heb en op die momenten, dan lukt het schrijven gewoon niet. Dan sta ik kennelijk

'Ik heb een muis gevangen' maakt de man bekend aan de vrouw ' Kijk hier, ik heb hem vast aan zijn staartje.' De vrouw kijkt geschrokken op en roept bijvoorbaat al 'Getsie.'  Wat moet dat ding hier? De man grijnst en zegt' hij wilde naar jou toe. 'Naar mij?  Nou wat is dit nu weer voor achterlijks, zoiets heb ik nog nooit gehoord. 'Nou echt waar hoor!' zegt de man met een onschuldige blik in zijn ogen, maar wel met met een grote grijns op zijn gezicht. De vrouw kijkt hem meewarig aan en schudt haar hoofd. Op dat zelfde moment drukt de man de muis met staart en al in haar handen.                                           De vrouw geeft een harde gil van schrik.  Zij staart naar het plastic kadaver in haar handen waar een lange staart aan zit met notabene een usb stekker aan het uiteinde, haar hart slaat een slag over en ze zegt, 'Waar heb je deze nu vandaan?? Die was ik sinds gisteren kwijt. Hoe kan dit nu weer?'  De muis ziet

Ochtend ritueel: Met een mondkapje voor en twee handschoentjes aan+ een hele dikke rol keukenpapier... Pellet kacheltje schoonmaken, vullen en aansteken (op start drukken) binnen 10 minuten warmte en vlammetjes. Gezellie. Dan lepeltje (zuivere zo van het land olijfolie naar binnen werken) doet me denken aan de levertraan van vroeger.  Twee sinaasappelen uit de krat en met de hand persen, die erachter aan.  Daarna afwas je doen ( mits er nog een staat) Beddengoed naar buiten ff lekker laten luchten KOFFIEMACHINE aanzetten, broodje smeren, ontbijtje klaar met verse koffie. Post nakijken op laptopje. Handwasje doen en buiten ophangen. Daarna... schrijven... en schrijven.  Ik hou van dit eenvoudige en ongecompliceerde leventje op het land waar het leven goed is en waar nog veel te ontdekken valt. Het leven kabbelt hier voort in al zijn eenvoud en trage ritme. Heerlijk! Straks ben ik hier zo aan gewend, dat ik dat thuis ook ga invoeren. Zo'n alles op zijn tijd houding, het ult