Ik geen schietschijf of projectiescherm meer.
Iemand schreef iets op facebook en de laatste zinnen waren deze.
Ik denk dat we anno 2020 wel eens tot de conclusie mogen gaan komen dat we het allemaal zelf moeten gaan doen. Laten we onze eigen wereld maar gaan bouwen en creëren naar onze eigen hand.
Dat is het enige dat erop zit vrees ik met grote vreze. Mensen reageren ook zo raar.
Ik vraag net aan een buurvrouw die ook in ons pand woont en waarvoor ik, omdat ze met een flinke lading boodschappen in een karretje en beide armen vol heeft, de voordeur opendoe. ' Zal ik de lift ook even voor u vasthouden (ik had al op het knopje gedrukt, dus het ding was reeds onderweg. ' Oh ben jij de automatische deur? Ik grap nog 'yep' hierop krijg ik venijnig toegesnauwd ' je denkt toch zeker niet dat ik dit wel even naar boven til wel?' Waarop ik zeg' jeetje wat onaardig zeg!' Intussen gaat de lift open. Ik blijf beleefd en laat haar voorgaan en wil als tweede instappen.' Dat kan niet hoor!' Snauwt ze voor de tweede keer. Ik ben lichtelijk verbijsterd, kan niet! kan niet!? denk ik en doe net of ik haar niet hoor. U moet naar de eerste verdieping' zeg ik, want ik weet waar ze woont. Ik druk het knopje van haar verdieping in en het knopje van de mijne.
' Is vanwege de afstand' zegt ze afgemeten' welke afstand?
(ik doe nu net of ik gek ben) en zeg 'plek zat hier hoor, volop geoorloofde ruimte.' Ik druk me tegen de muur aan wanneer ze uitstapt met haar pakkelarie. Ze zet stevig de pas erin, zonder een vriendelijk woord of ook maar een klein bedankje, schiet ze als een raket de gang in.
'Dag buurvrouw' zeg ik nog en denk...
Jammer, volgende keer laat ik u stuntelen met boodschappen en de sleutels voor het openen van de voordeur. Dan verdwijn ik helaas alleen de lift in en gaat de lift voor haar neus dicht.
Deze mens heeft het behoorlijk verbruid bij mij. Volgende keer ga ik weer gewoon mijn eigen weg en mijn eigen gang.
Dit is wat angst en indoctrinatie met mensen doet.
J©sephientje 15-6-2020
Reacties
Een reactie posten