Ik ben een vogel...

Ik ben een hele grote geluksvogel besef ik, ondanks alle narigheid, die ik overigens snel achter mij probeer te laten door het even luid te spuien en daarna heerlijk van me af te schrijven, dat lucht zo af en toe echt op en dan is de zwaarte ervan af. Daarna kan ik weer met een schone lei beginnen. En maak ik in tijd van twee, drie dagen weer eens een staaltje van hartverwarmende medemenselijkheid en empathie mee, waar ik bijna helemaal stil van val. Ik zeg expres bijna, want helemaal stilvallen doe ik maar één keer. maar daar is het nog lang geen tijd voor.

Ze bestaan nog geloof me maar, de meedenkers, de gevers en de delers, die de ander liefdevol vanuit hun hart durven te vertrouwen. Die de gun factor hebben en jou eraan helpen herinneren dat het leven uit universele Liefde bestaat. Dat dit dus de enige weg is altijd en overal, waar je, je ook bevindt.

Ik begin me, na een maand in Nederland toch wel weer in te voegen in een samenleving die dat voor mij, niet helemaal meer is met alle restricties verboden en regeltjes. Ik leef graag in vrijheid en heb gelukkig mijn autootje nog waar ik op elk moment in kan stappen om de rust op te zoeken die ik zo af en toe nodig heb.

Maar ik ben ook al negen jaar in het bezit van een elektrische fiets die toen net in de mode kwamen en waar men veel reclame voor maakte. Dit was het gemak voor de al wat oudere medemens die moeite had vanwege, leeftijd en of astmatische bronchitis (zoals ik) tegen de wind in moesten fietsen en hoge bruggen moesten trotseren zonder trapondersteuning. Dat ging met deze fiets die een accu bezit wel even anders en aangezien gemak de mens dient, werd er voor mij zo'n fiets aangeschaft. Fluitend reed ik na de aankoop van het wonder op wielen overal naartoe. Lange ritjes, korte ritjes, plezierritjes, maar ook de haastig vergeten boodschappen ritjes en ga zo maar door. Kortom dit was de ultieme uitkomst voor deze bij tijd en wijle kortademige vrouw. Bloedje-zuinig ben ik op mijn fietsje. Ik laat de banden geregeld oppompen en doe, als ik het me kan veroorloven mijn stalen ros eens per jaar  naar de altijd vriendelijke fietsenmaker voor een schoonmaak en onderhoudsbeurt. Wanneer ik naar het dorp moet of naar Naarden ga ik altijd op het fietsje om benzine uit te sparen en natuurlijk voor de broodnodige beweging. De rest van de tijd, staat hij hier in de keldergewelven, uiteraard op slot en onder een deken tegen de stof. dus hij wordt hier helemaal vertroeteld en tot in de puntjes verzorgd. 

Nu merkte ik eerverleden jaar al dat de accu niet meer de afstanden kon halen die ik van hem was gewend. Tja zo gaat dat he, alles in dit leven is aan slijtage onderhevig, dit is het natuurlijk verloop.  Ook het leven van een Ebike zoals deze fietsen tegenwoordig heten is eindig. Opeens is het op, of bijna op en dan moet je gaan nadenken. Nou is dat geloof ik niet helemaal mijn sterkste kant, maar goed, Denk, denk en ook even advies ingewonnen links en rechts, ook bij de leuke fietsenmaker die mij op het idee bracht om maar eens te gaan kijken naar een gereviseerde accu, dat scheelt een slok op borrel. Oké die slok wilde ik wel verdienen. Dus kijk kijk, sneup sneup en snuffel. Ik heb wat accu's voorbij zien komen. gereviseerd, soort van pacemakers met nieuwe cellen in het oude omhulseltje. Ik werd er lichtelijk onwel van. En toen ik naar de prijzen keek helemaal. Mijn knip huilde van tevoren vette tranen. Geen nood 'la Jo' er is redding onderweg. 

Ik kreeg de goede raad van een dierbare, om toch maar een nieuwe accu aan te schaffen en deze raadgevende sponsor deed ook een lieve duit in het zakje. En zo ging ik op mijn dooie akkertje een nieuw hart voor mijn stalen ros op de kop tikken... Ongelofelijk! Leve het internet! De spiksplinternieuwe accu was op korte termijn leverbaar. 

Op donderdag voor de Pinksteren besteld en betaald. Op vrijdag geleverd, geweldig wat een service! Goed verpakt en nog eens twee uur eerder als aangekondigd was, kwam het ding in mijn 'petit palais' terecht. Dat noem ik nou geluk hebben aan alle kanten en ik kon haast niet wachten om het nieuwe hart voor mijn fiets uit te proberen. Natuurlijk moest de accu helemaal opgeladen worden, want dat doen ze in de fabriek minimaal vanwege het vervoer. Ik ging even uitproberen of de accu opgeladen op mijn fiets display reageerde en dat deed hij als de beste. Ik had met mijn oude accu twee keer naar het dorp gereden en twee blokje verbruikt dus ik had op de oude accu nog wel een keer twee een rondje kunnen gaan, maar wat is nou spannender dan een behoorlijk eind te gaan fietsen met een nieuwe accu erin.

Ik bel vriendin 'Kroontje' of zij zaterdag met mij even naar Naarden wil fietsen, want daar zit in de vestingwallen een Union dealer en misschien kunnen wij daar een omhulsel voor mijn display bemachtigen. 

Ik heb namelijk een Union Acer fiets een oer Hollands stevig model.

Waar ik heden ten dage nog helemaal blij mee ben.

Hier en daar een klein beetje steenslag op het oerdegelijke frame, maar dat is dan ook alles. Hoera! Jo kan straks weer lange afstanden fietsen.

kroontje en ik gaan tegen 13.00 uur op naar Naarden en het is verrukkelijk weer om te fietsen. Ook Kroontje heeft sinds kort een plaatje van een Ebike en we fietsen gezamenlijk op. Fiets... fiedefiedefiets...

Het is de eerste keer dat ik na lange tijd de voeten weer op de pedalen heb, maar ik geniet voor tien. Ik moet wel mijn hersens erbij houden want crisis, wat is het druk overal. Het is geloof ik de eerste keer dat mensen weer naar buiten mogen en geef ze eens ongelijk. Het op en af stappen valt me tegen, maar dat is een kwestie van oefenen. denk ik dan maar weer en ik laat deze pret door niets bederven. Behalve dan het feit dat ik onderweg opeens zie dat er drie blokjes van de vijf zijn opgebruikt. Dat is wel ff behoorlijk balen. Maar goed we zijn op weg naar de fietsenmaker dus die weet hier vast wel raad op. De fietsenmaker zit in de Westwal van Naarden vesting, je zult maar zo'n mooi plekje hebben voor je bedrijfje.

 Hij is open en terwijl ik op mijn display kijk en de twee nog opgelichte blokjes van het vijftal bekijk, denk ik bij mezelf, pfff net gered. Kroontje blijft even boven en past op onze fietsen en ik daal af de gewelven in waar het altijd koel is. Er zit een vriendelijk uitziende jongeman achter een klein bureautje in zijn werkplaats. Ik vertel hem van het scheurtje in het omhulsel van mijn display, maar helaas, daar kan hij mij niet mee helpen, die worden niet meer geleverd, misschien tweedehands? 'Nou dan werk ik het zelf wel netjes af met een stukje duct-tape' zeg ik tegen hem.' Goed plan vindt hij. Ik leg hem uit dat ik absoluut niets van mijn net nieuw aangeschafte batterij snap, die op dit kleine stukje al over de helft zit qua energie. Kijk, dat ik dat heb, dat lijkt me logisch, maar die nieuwe batterij? Dat kan toch niet, dat slaat nergens op. Hij is het helemaal met me eens en reikt mij een aantal tips aan betreffende trap ondersteuning (nooit geweten, het ding staat bij mij altijd in de zevende of achtste versnelling, bergie op en bergie af, maar dat is kennelijk niet goed.) Hij grist een accu van de werkbank en vraagt of dit het type accu is. ' Ja, dat is hem' stamel ik een beetje schaapachtig. Dit is een gereviseerde accu van 2019 de eigenaar heeft een nieuwe fiets gekocht en die kan je meenemen om te proberen. Ik vraag wat hij ervoor moet hebben en hij noemt zijn bedrag, waar ik bijna de slappe lach van krijg. Ik bedel de oplader erbij. Hij laat het hele spulletje in een plastic accuzak glijden en loopt met mij mee naar boven om ook nog even naar het steenslag op mijn frame te kijken. (Toch zonde van die witte pitjes tussen het zwart op het verder nog keurig uitziende frame) vroeger kon je van die piepkleine verfpotjes kopen en kon je dat even wegwerken met een minikwastje, maar dat verkopen ze niet meer helaas. Hij kijkt en dan komt hij met een idee waar ik nog nooit aan gedacht heb. Dit kun je gewoon met een marker wegwerken hoor! dan krijg je ook geen bobbeltjes op je frame. Wat een wereld idee! En het leuke is, ik heb zo'n marker thuis dus kan meteen aan de slag.

Hij drukt mij de plastic zak met inhoud in mijn armen en zegt

'neem mee en probeer maar uit en als het ding het goed doet, kom je het geld maar brengen.' 

Dat ga ik zeker doen en je krijgt er een bloemetje bij! Wat lieffffff en wat een vertrouwen...Wat bijzonder nu weer. Ik word hier even helemaal stil van.

En wat fijn dat ik het ook nog red op die schamele twee blokjes, die het display aangeeft op de terugreis. Wanneer ik het terrein thuis oprijd is het ding leeg en geeft de display ook helemaal leeg aan. En dan gebeurt er iets dat ik weer eens niet kan verklaren. 

Ik slaak een zucht van verlichting, blij dat ik thuisgekomen ben op twee blokjes energie. Maar dan zie plotseling wanneer ik stil sta en van mijn fiets afstap dat mijn display op nul springt en de vijf blokjes vol opgeladen aangeeft. He? Hoe kan dit nu weer? Hier kan ik met mijn boerenverstand echt niet bij. Ik heb slechts acht kilometer gefietst kom ternauwernood thuis op een lege accu en nu is alles opeens hartstikke vol... Zou mijn fiets een nieuw leven zijn begonnen? Ik ga morgen toch maar even de zaak bellen waar ik de nieuwe accu heb gekocht en vragen hoe dit mogelijk is. 

Al met al...

heb ik nu wel de beschikking over drie accu's. Zeg maar NIE, dan heb je er drie. En alle drie staan ze nu tot de max opgeladen. 

Het is een wonder boven wonder.

Een voor de korte afstand, een voor de middellange afstand en de nieuwe voor de lange afstand. Tjonge jonge dit gaat niet alleen een wandel, maar ook een bijzondere fietszomer worden. 

Ja Jo, de paden op de lanen in…En als ik twee keer met m'n fietsbel, bel nou dan weet je het wel...Nou dan weet je het wel...

Wordt uiteraard vervolgd;   

Warme harte groet van geluksvogel Josephientje