Doorgaan naar hoofdcontent

Een terugvlucht met een onzuiver luchtje...


Afgelopen 30 april ben ik vanuit een patstelling met een repatriëring vlucht teruggevlogen vanuit Alicante Spanje, met Transavia naar Amsterdam Schiphol. Binnen deze volgestouwde vlucht met 300 passagiers waar van 30 rolstoelgebruikers waaronder ik, zijn mij een aantal dingen opgevallen die van geen kanten kloppen. De Nederlandse regering hamert erop om anderhalve meter afstand te houden en op een vlucht van ruim anderhalf uur meent men dus drie keer om te moeten roepen dat alle passagiers die regels in acht moeten nemen en absoluut niet mogen verwaarlozen. Ik ben behoorlijk ziek geweest in Spanje en weet nog steeds niet of het Corona is geweest, maar ik zat zoals de meeste passagiers keurig met een mondkapje voor, in mijn stoel bij het raam. Naast mij zaten twee dames allebei ook met mondkapje op. In alle redelijkheid begin ik mij af te vragen hoe je in een volgestouwd vliegtuig waarin drie mensen schouder aan schouder in de toch al krap bemeten stoelen zitten, in hemelsnaam, die anderhalve meter afstand kan genereren? Hoe dan???? En het dan ook nog eens drie keer luid om moet roepen omdat men dit van hogerhand heeft opgelegd gekregen? Ik vind dit op zijn zachtst gezegd zéér stuitend! 
Iets warms of vers werd er niet geserveerd vanwege het Corona gevaar en ja als je al iets wilt drinken, kun je dat toch moeilijk in je mondkapje gieten!! Dus het spijt me verschrikkelijk als ik misschien mijn medepassagiers besmet heb. Kleiner kon ik mezelf niet maken tijdens het nuttigen van een blikje cola. De coördinatie op Alicante was voortreffelijk, kan niet anders zeggen overal was voor gezorgd en men was goed voorbereid. Op Schiphol liet dit echter te wensen over. De mensen die ons opvingen, deden ontzettend hun best, daar lag het niet aan. Maar het is toch van de zotte als één mens (wegens personeelsschaarste?) twee rolstoelen met passagiers tegelijkertijd moet voortduwen! Laat de ARBO het maar niet horen.
Voor deze vlucht die ik noodgedwongen moest maken betaal ik straks 300,00 euro. Ik had een ticket voor een terugvlucht naar Nederland geboekt en betaald voor de datum van afgelopen17 april, waarvan mij door de luchtvaartmaatschappij beloofd werd, dat ik tijdig via de mail bericht zou krijgen als deze vlucht gecanceld was. NIET dus!!! Ik moet de email nog krijgen. Helaas liet Transavia, nadat ik een klacht had ingediend, mij op 22 april weten, dat het echt niet zo kon zijn, dat men mij niet had verwittigd hierover, had ik wel goed in mijn spambox gekeken?? Ook moet ik nu de mail nog krijgen (daar wacht ik dan nog even op) over de vlucht van 7 mei as die ik opnieuw heb moeten boeken (want omboeken kan niet als je geen voucher hebt en ik wil gewoon mijn geld terug.) De vlucht voor 7 mei die inmiddels ook gecanceld is en waar ik tot op heden nog geen bericht van heb (zal wel in mijn spam zitten dan! Ik ga morgen voor alle zekerheid toch nog even kijken?) Ook daar ga ik een klacht over indienen want ook van deze keurig betaalde vlucht wil ik mijn geld retour en geen voucher, zeker niet omdat ik door deze situatie in een patstelling ben gebracht. Op de plek waar ik zat, kon ik helaas niet langer blijven en in Spanje zaten voor de rest alle Hotel en verblijf accommodaties potdicht. Het enige dat overbleef was via Buitenlandse zaken de ambassade benaderen die voor mij een repatriëring vlucht regelde via de alarmcentrale naar Nederland voor de niet mis te verstane hierboven reeds genoemde prijs. Noodgedwongen moest ik hierop mijn fiat geven en ik kon meteen de 30ste April mee. Ik ben gelukkig  heelhuids thuisgekomen en goed verzekerd, dacht ik. Maar, ik kwam ook hier van een koude kermis thuis. Ik krijg geen cent vergoed en dat terwijl ik meende dat ik de allerbeste reisverzekering had afgesloten.
Niet dus! Nog geen eens een derde deel van het geld. Helemaal niets! Slechte zaak Univé en zeker niet klantvriendelijk.
Ik heb in Spanje 7 weken in quarantaine gezeten vanwege een ziekte aan mijn longen. Ik mag hier nu ook nog eens 14 dagen opgehokt zitten. En die anderhalve meter, daar neem ik uiteraard zelf de verantwoording voor. Maar ik vraag me oprecht af of het vliegen in een mudvol vliegtuig waar je schouder aan schouder zit wel te verantwoorden valt??

Ik realiseer me dat ik in deze echt niet de enige ben, maar ik wil dit soort zaken wel gezegd hebben. Als ik me niet aan de regels hou kan ik een vette bekeuring verwachten. Hoe zit dat met de vliegtuigmaatschappijen? Vallen die onder en of boven de wet? Het is slecht gesteld met dit land en het wordt met de dag slechter helaas.

Was getekend Josephina A Bosma.



Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Een glimlach uit de hemel

Voor Ans & Co Een glimlach uit de hemel,     Afgelopen vrijdag in de stad gebeurde er allemaal weer bijzondere dingen. In Mokum en vooral in de Jordaan mijn geboortegrond is altijd iets te beleven. De tram was ontspoord, waardoor ik een aardig stuk moest lopen. In de eetgelegenheid was de munt voor de verse munt thee op, dus die werd tijdelijk van het menu geschrapt en ik stapte, flexibel als ik ben meteen over op verse gemberthee, ook lekker. De blower om mijn handen te drogen na het toiletbezoek weigerde dienst kortom het leek de hel wel zei ik om de feestvreugde te verhogen want als je geen humor en zelfspot meer hebt, dan is het leven niet meer leuk. Je moet het zelf maken. Dat probeer ik zoveel als in mijn vermogen ligt. Is het daarom dat ik zo af en toe wat speldenprikken uit de kosmos krijg en als toeschouwer in de meest leuke en bijzondere scenario’s terechtkom? Misschien wel, ik weet het waarachtig niet. Wat ik wel weet is, dat ...

Gestruikeld over een driewieler.

Neeeeee .... Niet voor mezelf natuurlijk, ik heb een retro E bike met twee accu’s, maar voor een van mijn lieve vriendinnen die helemaal gek van fietsen is en alles wat daarmee te maken heeft. Een hele poos geleden was ik Amsterdam en daar vond ik voor haar een mini fietsje bedoeld voor de toerist. Helemaal leuk met een yuppen kist voorop en een bos tulpen erin. Zij was er totaal verrukt van toen zij hem uit de (Hollandser kan het niet) delfts blauwe verpakking rukte. ‘Oh Jo wat is ie leuk! Wat gaaf! Wat een snoeppie! Haar geluk kon niet op en haar dag niet meer stuk. Sinds die tijd heb ik iets met mijn linkeroog, waar ik vanuit op jacht ben naar leuke gekke en originele minifietsjes. Poosje (na die eerste poos geleden) kom ik in een rommelige en stoffige rondloper terecht. Een soort ‘Malle Pietje’ keet, waar ik A mijn kont niet goed kon keren en B haast geen stap durfde te zetten vanwege de nauwe gangpaden en het overdadig opgestapelde serviesgoed.  Dat werd een d...

Op een ouwe fiets...

Zaterdagmiddag, ik zit met een vriendin heerlijk relaxed in het zonnetje op een terras bij een mooie Borg in Slochteren. Wij genieten van de overheerlijke koffie met gebak en doen aan mensjes kijken, ik kan me op dit moment niets leukers bedenken. Plots zie ik vanuit mijn ooghoeken een oude grijze man, hij loopt naast zijn fiets. Hij trekt direct mijn aandacht en de fiets ook, wat is dat voor een fiets? Nieuwsgierig als ik ben wil ik van die fie ts een foto maken. Mijn vriendin begint te lachen en zegt ‘joh doe eens normaal, pff een foto van een fiets.’ Ik wimpel haar bezwaren weg omdat ik al gezien had dat het een heel bijzonder exemplaar is. Ik wil er echt het mijne van weten. Dus loop ik, mijn vriendin even achterlatend het terras af naar de man en zijn niet alledaagse fiets. Ik spreek hem aan ‘Hallo meneer mag ik u iets vragen?’ ‘Natuurlijk vrouwtje, jij altijd’ grapt hij. ‘Mag ik misschien een foto van uw fiets maken?’ De man begint helemaal te stralen. ‘Dat mag jij zeker, wat leu...