Doorgaan naar hoofdcontent

Gestrand in een warm land


Kennelijk moet ik dit meemaken en het even laten bezinken.
Dan pas kan ik de voordelen er van zien.
Ik ben gestrand in dit mooie land. Transavia houdt voorlopig zijn vluchten aan de grond tot 6 mei, dus van teruggaan naar Nederland is even geen sprake. Tja en dan moet je actie gaan ondernemen bij een vliegmaatschappij die nu toch wel in de stress geschoten is.
Keuzes maken, wel de goede graag en als ik terugkijk op deze middag dan denk ik dat ik die gemaakt heb.
Ik heb een vlucht geboekt voor 7 mei. Laatste stoel, ik kon nog mee, maar moest wel heel snel handelen. Ik heb een plekje bemachtigd dankzij mijn lieve vriendin B die mij even door alle pagina's van Transavia loodste. Ach wat moest ik toch beginnen zonder de toegewijde hulp en steun van al mijn lieve vriendinnen.
Ik ben dankbaar blij en trots dat ik ze heb. Ik krabbel nog steeds schoorvoetend stapje voor stapje overeind om weer de oude te worden en met een stuk toegevoegde waarde terug te keren naar mijn eigen schattige appartementje. Waar ik nu toch ook wel weer naar verlang.
Voordeel is, dat ik nog alle onderzoeken kan doorlopen bij een huisarts die tijd en aandacht aan mij schenkt en weloverwogen zijn medicatie afstemt op hetgeen ik echt nodig heb. Deze Spaanse dokter kent het begrip tien minuten consult helemaal niet. Hij neemt rustig en vriendelijk alle tijd voor al zijn patiënten. 
Woensdag aanstaande moet ik terug komen voor een bloedonderzoek en urine test i.v.m. de verhoogde suiker. Ik heb nog tot 5 april die hele zware synthetische chemokuur tegen de bacterie in mijn longen. Dit paardenmiddel lijkt goed aan te slaan en nu  mijn bloeddruk is gezakt voel ik mij al ietsje beter. Hoewel de bijwerkingen van die zware chemische jongens niet misselijk zijn.
Ik word er wel flink misselijk van dat zal ik niet ontkennen. Zuster Puck is nog niet helemaal tevreden over mijn hartslag.... Ja hoor....ben blij met haar oprechte bezorgdheid, dat doet me goed...
Maar ook hier kom ik doorheen. Ik heb voor hetere vuren gestaan en nu mij de tijd wordt gegeven om hier helemaal te helen, zal dat wel weer een reden hebben, dan ga ik straks van het voorjaar hier, naar het voorjaar in Nederland. Ik klaag niet en draag mijn teleurstellingen met vreugde, bezit mijn ziel in lijdzaamheid en schrijf er ondertussen ook nog over. Het regent dat het giet hier, mijn klussenmus heeft vanochtend weer een poging gewaagd, maar na poging drie opgegeven en verder is het uitzicht, ook als het regent, nog steeds adembenemend.
Dit schreef ik vijf dagen geleden toen ik nog niet wist dat ik hier verplicht moet blijven. Ik hou u op de hoogte. Hasta Pronto

NU Tijd   25-3-2020                                         

                                                Mijn hoofd staat nergens naar
Ik berust
Mijn hart vol vuur
tijdelijk uitgeblust
Mijn eetlust weg
Door zware pillen
Benauwdheid
Neemt de overhand
Ik hoest de longen
Uit mijn lijf
Heb spierpijn
op mijn middenrif
alles stram en stijf

Ik vecht
tegen een vijand
Een ongewenste
gast vanbinnen
De strijd is begonnen
ga deze winnen.
Hoewel ik moe ben
van het strijden
voelt alles mij als
lijden.
Sla ik mij moedig
hier doorheen en
hou me sterk
De tijd die alle wonden heelt
doet hier ook nu zijn werk.

J©sephientje



Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Een glimlach uit de hemel

Voor Ans & Co Een glimlach uit de hemel,     Afgelopen vrijdag in de stad gebeurde er allemaal weer bijzondere dingen. In Mokum en vooral in de Jordaan mijn geboortegrond is altijd iets te beleven. De tram was ontspoord, waardoor ik een aardig stuk moest lopen. In de eetgelegenheid was de munt voor de verse munt thee op, dus die werd tijdelijk van het menu geschrapt en ik stapte, flexibel als ik ben meteen over op verse gemberthee, ook lekker. De blower om mijn handen te drogen na het toiletbezoek weigerde dienst kortom het leek de hel wel zei ik om de feestvreugde te verhogen want als je geen humor en zelfspot meer hebt, dan is het leven niet meer leuk. Je moet het zelf maken. Dat probeer ik zoveel als in mijn vermogen ligt. Is het daarom dat ik zo af en toe wat speldenprikken uit de kosmos krijg en als toeschouwer in de meest leuke en bijzondere scenario’s terechtkom? Misschien wel, ik weet het waarachtig niet. Wat ik wel weet is, dat ...

Gestruikeld over een driewieler.

Neeeeee .... Niet voor mezelf natuurlijk, ik heb een retro E bike met twee accu’s, maar voor een van mijn lieve vriendinnen die helemaal gek van fietsen is en alles wat daarmee te maken heeft. Een hele poos geleden was ik Amsterdam en daar vond ik voor haar een mini fietsje bedoeld voor de toerist. Helemaal leuk met een yuppen kist voorop en een bos tulpen erin. Zij was er totaal verrukt van toen zij hem uit de (Hollandser kan het niet) delfts blauwe verpakking rukte. ‘Oh Jo wat is ie leuk! Wat gaaf! Wat een snoeppie! Haar geluk kon niet op en haar dag niet meer stuk. Sinds die tijd heb ik iets met mijn linkeroog, waar ik vanuit op jacht ben naar leuke gekke en originele minifietsjes. Poosje (na die eerste poos geleden) kom ik in een rommelige en stoffige rondloper terecht. Een soort ‘Malle Pietje’ keet, waar ik A mijn kont niet goed kon keren en B haast geen stap durfde te zetten vanwege de nauwe gangpaden en het overdadig opgestapelde serviesgoed.  Dat werd een d...

Op een ouwe fiets...

Zaterdagmiddag, ik zit met een vriendin heerlijk relaxed in het zonnetje op een terras bij een mooie Borg in Slochteren. Wij genieten van de overheerlijke koffie met gebak en doen aan mensjes kijken, ik kan me op dit moment niets leukers bedenken. Plots zie ik vanuit mijn ooghoeken een oude grijze man, hij loopt naast zijn fiets. Hij trekt direct mijn aandacht en de fiets ook, wat is dat voor een fiets? Nieuwsgierig als ik ben wil ik van die fie ts een foto maken. Mijn vriendin begint te lachen en zegt ‘joh doe eens normaal, pff een foto van een fiets.’ Ik wimpel haar bezwaren weg omdat ik al gezien had dat het een heel bijzonder exemplaar is. Ik wil er echt het mijne van weten. Dus loop ik, mijn vriendin even achterlatend het terras af naar de man en zijn niet alledaagse fiets. Ik spreek hem aan ‘Hallo meneer mag ik u iets vragen?’ ‘Natuurlijk vrouwtje, jij altijd’ grapt hij. ‘Mag ik misschien een foto van uw fiets maken?’ De man begint helemaal te stralen. ‘Dat mag jij zeker, wat leu...