OMG

Mijn drama Queen vriendin beleeft weer iets, dat als een film aan mijn geestesoog voorbij trekt, ik kan het niet laten en neem de pen ter hand.

Vriendin gaat op ziekenbezoek bij een lieve vriendin die meer dan een beetje ziekkies is maar in de nadagen van haar leven toch nog de moed erin houdt. Nog steeds van de kleine beetjes kan genieten die haar toevallen en onder geen enkel beding wil missen.

Na de ochtendkoffie met gebak oppert dramavriendin om samen met zieke vriendin op stap te gaan ‘ ken je lekker nog effe een fris neussie haalluh skat.’ Zogezegd zo gedaan.

Eerst moet zieke vriendin in de kleren gehesen worden, hetgeen op zich al een zware opgaaf is, want dramavriendin is dit soort verzorging niet gewend, dus? Mag het ietsje langer duren alsjeblieft? Dramavriendin heeft een longprobleem en is hier al bijna van buiten adem.

Vervolgens moet zieke vriendin in de rolstoel gezet worden en gaan de dames na een uitgebreide check ‘heb je, je huissleutels en autosleutels, geld en me tas?’ blèrt zieke vriendin vanuit haar rolstoel in de gang. ’Ja die heb ik allemaal’ schreeuwt dramavriendin terug en duwt de rolstoel richting lift terwijl ze de eerste zweetdruppels van haar voorhoofd wist. Dan gaan zij samen op pad, richting stad om te shoppen.

Wanneer de lift zich opent op de begane grond, duwt mijn vriendin de rolstoel met daarin  haar vriendin richting de uitgang en zet in rap tempo koers naar de auto.

Ze tilt, zieke vriendin die nog maar heel weinig weegt en eigenlijk niet ongetuid naar buiten mag met windkracht drie, heel liefdevol en voorzichtig uit de rolstoel en zet haar zo mogelijk nog voorzichtiger neer op de passagiersstoel. Terwijl ze haar de veiligheidsgordel omdoet en vastklikt zegt ze ‘niet weglopen hoor zoet blijven zitten, dan haal ik ff je rolstoel uit elkaar en schuif ik dat ding ff onder de achterklep.’ ze moeten er samen hartelijk om lachen. Er is behoorlijk wat tijd verstreken want dramavriendin, heeft de rolstoel vakkundig ontdaan van alles wat los en vast zat. Zelfs de wielen kunnen er af ‘het is toch niet te geloven’ mompelt ze in zichzelf. ‘Alles past en de klep kan ook nog dicht, rijden maar!’

Welgemutst gaan de dames opweg naar hun stadse verzetje.

Het is prima weer om te shoppen, droog  met een zacht briesje en een lekker warm zonnetje. Ze hebben geluk. Er is een parkeerplek vlak voor de deur van de overdekte winkelpromenade. Uitladen dan maar. Maar dat valt vies tegen. Drama vriendin werpt een blik op de rolstoel die zonder wielen en steunen opgevouwen in de achterbak ligt en het zweet breekt haar voor de tweede keer vandaag uit. Zieke vriendin doet heel even haar ogen dicht nadat ze zwakjes heeft gevraagd of dramavriendin het allemaal wel red. ’Ja hoor, ik red het makkelijk’ zegt ze terwijl zij een plaid over de straat legt om de stoel met alle onderdelen op neer te vleien. Ze voelt de zweetdruppels op haar rug langzaam naar beneden glijden naar het kuiltje in haar onderrug.’ Even denken, hoe had ik dit nu ook weer gedaan verzucht ze. Dan spreekt ze zichzelf midden op straat op luide toon vermanend toe.

’ Je hebt het ding toch ook uit elkaar gekregen, dan moet je het ook weer zo in elkaar kunnen zetten toch.’ Inmiddels ligt het ding omringt door alle onderdelen op een geruit plaid op het asfalt achter de auto. Sommige mensen blijven op veilige afstand staan om te koekeloeren hoe dit nu weer afloopt. ’sensatiebakken’ zegt ze in zichzelf. Inmiddels komt het geluid van licht gesnurk haar ter ore en ziet ze dat zieke vriendin een beetje scheefgezakt in de riem hangt. Zij ligt In Morpheus armen een diepe dut weg te ronken. OMG. roept ze in vertwijfeling haar armen ten hemel geheven. ’JC wordt erbij geroepen!’ (afkorting voor Jezus Christus) Bijna onmiddellijk stapt er een aardige meneer uit het publiek en vraagt of hij haar kan helpen. Ja hoor dat kan en mag hij, graag zelfs. Hij geeft ten overstaan van het toekijkend en fotograferende volk een demonstratie rolstoel in elkaar zetten die zijn weerga niet kent.

Bijna krijgt hij applaus, ware het niet dat zieke vriendin net als Doornroosje op datzelfde moment ontwaakt en geholpen door deze koene koningszoon uiterst voorzichtig in haar troon gezet wordt. Ze is erg  broos en breekbaar, maar in zijn armen zo licht als een veertje. Jaja een mens maakt wat mee. Drama vriendin kleurt ervan en vraagt hoe ze deze heer kan bedanken. Dat kan op een wel hele simpele manier.

De man zegt, u zou mij een enorm plezier doen wanneer ik, nu alles in elkaar zit en de plaid weer een plekje achterin de auto heeft, de parkeerplek achter u in gebruik kan nemen?’ ‘Maar natuurlijk  ga gerust u gang zegt dramavriendin lichtelijk gegeneerd en nu ook een beetje zenuwachtig wanneer ze zich realiseert dat ze al die tijd een tweede parkeerplaats bezet hield met een gedemonteerde rolstoel ‘reuze bedankt voor de hulp’ roept ze gehaast, ze durft niet meer om te kijken en terwijl ze met alle oerkracht die ze in zich heeft, zieke vriendin de rolstoeldeur van het winkelcentrum inperst, komt ze er, net voordat vriendin gelanceerd zou gaan worden, op tijd achter dat de rem er nog op staat.

J©sephientje 27-10-2019